Einde seizoen en het ‘appeltaartmodel’
De laatste energie van dit seizoen is bij elkaar geschraapt om nog één keer te presteren tijdens de afsluitende wedstrijd. Nog één keer opladen, het materiaal op orde maken en de teamstrategie bespreken. Sommige teams hebben op het laatste moment nog met blessures te maken gehad en moesten een ander teamlid opstellen. De scherpte was er gelukkig nog en samen maakten jullie er het beste van. Soms opgelucht, vaak enorm tevreden en hier en daar wat lichte teleurstelling; het seizoen is ten einde.
Soms klinkt er wat gemopper over het team, over de eigen prestaties of over de betrokkenheid van een teamlid. Maar dit zal de komende maanden langzaam weer naar de achtergrond verdwijnen. Het hoort in ieder geval allemaal bij de omschakeling naar triathlon als teamsport.
Om iets meer te begrijpen van triathlon als teamsport, introduceer ik hierbij het ‘appeltaartmodel’[1]. Een team uit de Eredivisie of de 1eDivisie is eigenlijk net een appeltaart: iedereen brengt zijn of haar kwaliteiten in en tezamen zorgt dit voor een smakelijk en succesvol geheel! In een team (of een appeltaart) gaat het over méér dan alleen de sporters in de wedstrijden. Voor een optimaal team is er in het ‘appeltaartmodel’ sprake van een aantal rollen: de doeners (het zelfrijzend bakmeel), de beslissers (de suiker), de denkers (de boter) en de ondersteuners (de appels en rozijnen):
- De doeners zijn in dit geval de atleten die het werk doen in de wedstrijden. Vaak bestaat een team uit meer ‘doeners’ dan er plek is in de wedstrijden. En dat is net als zelfrijzend bakmeel: voeg de juiste hoeveelheid toe voor een optimaal resultaat!
- De beslissers zijn de verenigingen. Die geven smaak (suiker) aan de taart door hun teams af te vaardigen. Zonder smaak is het een saai geheel, waar niemand op zit te wachten. Wat doen verenigingen nog meer? Welke invloed hebben ze verder op de teams?
- De denkers zijn de coach en de trainers. Ze maken een plan voor de sporters en zorgen dat iedereen goed voorbereid aan de start staat. Het optimale smeermiddel (de boter) voor de appeltaart. Anders blijft de taart plakken en krijg je een dikke taaie massa te verwerken.
- De andere smaakmakers zijn de appels en de rozijnen; ook wel de ondersteuners. De supporters en de verzorgers die voor, tijdens en na de wedstrijden een belangrijke rol spelen. Zonder de appels en de rozijnen geen smaak aan de appeltaart en zonder de supporters en verzorgers minder genot en plezier in de wedstrijden.
Het klinkt misschien een beetje simpel, dit ‘appeltaartmodel’. Maar het is wel waar het over gaat: dat alle ingrediënten een aandeel hebben in het succes van het team en dat ze in de juiste verhouding aanwezig moeten zijn.
Hoe zit het met de verschillende ‘ingrediënten’ in jouw team? Is elk ingrediënt vertegenwoordigd en in welke verhouding? En vervullen ze hun rol op de juiste manier?
In de volgende column in oktober, ga ik verder in op de rollen binnen het ‘appeltaartmodel’. Ik kan je ook alvast verklappen dat ik tijdens het NTB-congres op zaterdag 23 november een workshop over teamontwikkeling kom geven. En dat gaat iets actiefs worden, dus zorg dat je erbij bent!
[1] Er zijn vele modellen over teamsamenstellingen. De gemene deler is dat een optimaal team bestaat uit verschillende personen met een eigen rol. Samen vormen ze een perfect geheel. Zo is het ook met een appeltaart. Een appeltaart zonder suiker, smaakt niet. Een appeltaart zonder appels is geen appeltaart en een appeltaart zonder zelfrijzend bakmeel is geen taart. [em_compact]
